Heb jij een tip voor de redactie?
Of een nieuwtje?
Funda Müjde: In de kou
‘Ze laten me in de kou staan.’
Een verwijt is makkelijk gemaakt. Maar wat heb je eraan? Niemand is ooit beter geworden door zelfmedelijden.
Mijn fysiotherapeut Frank wil al jaren ‘de Wim Hof-methode’ naar het revalidatiecentrum in Amsterdam halen. De ironie wil dat het door Corona is gelukt.
Wim Hof, alias The Iceman, moet door Corona zijn buitenlandse reizen uitstellen en dus kan de pilot ‘Wat doet de Wim Hof methode met dwarslaesies’ eindelijk beginnen! Dat Frank en de sportassistent Sonja van Reade erbij zijn, geeft mij vertrouwen. Zonder hen zou ik dit niet kunnen.
De eerste bijeenkomst is in het Wim Hof Centrum. De groep is divers. Iedereen is opgewonden. Het is fris binnen. Ik bibber nu al van de kou. Wim Hof, gekleed in een korte broek, verwelkomt ons zingend met zijn gitaar.
“Wij schrijven geschiedenis!”
‘Dit is een wereldpremière!’, roept hij. ‘Ik heb de wereld afgereisd en met vele groepen gewerkt, maar nog nooit met mensen met een dwarslaesie. Wij schrijven geschiedenis! Jullie zijn pioniers!’
Als onze verwachtingen nietal al hooggespannen waren voor deze toespraak, dan stijgen ze hierdoor tot torenhoogte. Terwijl Frank, Sonja en alle collega’s ons op de matjes helpen, gaat Wim door met zingen. Ze helpen met onze schoenen uittrekken, leggen kussens onder ons hoofd en dekken ons toe.
De muziek stopt.
Met luide en energieke stem zegt Wim: ‘De Wim Hof Methode gaat niet om kou, maar om ademhalingsoefeningen! Het is beter om te liggen, omdat je er in het begin duizelig van kan worden. Zo kun je je ook beter overgeven en ontspannen.’
Eén ronde bestaat uit 30-40 keer diep in- en uitademen. Op de laatste uitademing stop je met ademen. Dit heet retentietijd en kan 1 tot 2 minuten duren. Dan neem je een flinke ademteug, je zuigt je longen vol en houdt dat 15 seconden vast en dan adem je uit. En dit herhalen we. We bewegen rustig onze ledematen en openen onze ogen. We worden in zithouding en/of in de rolstoel geholpen.
Met een kopje thee erbij begint het rondje ervaringen delen:
“Er kwamen emoties vrij.”
“ik raakte in paniek toen ik moest stoppen met ademen; ik voelde me huilerig; mijn lippen trilden; mijn handen tintelden.”
“ik voelde ‘iets’ in mijn benen en voeten.”
“ik kreeg meer spasmen.”
“ik ervoer een diepere ademhaling, totale ontspanning; de tranen liepen als vanzelf over mijn wangen.”
“Hè? Maar we zouden toch eindigen met een koud bad?”
Na de groepsevaluatie beginnen sommigen afscheid te nemen.
Hè? Maar we zouden toch eindigen met een koud bad? Voorzichtig pols ik Wim en zeg hem dat ik mijn badpak bij me heb: ‘Wie willen er nog meer in het koude bad?’, roept hij. Gelukkig, ik ben niet de enige!
Sonja helpt mij in mijn badpak. In het Wim Hof centrum zijn noch aanpassingen, noch invalidentoiletten. De badkuip is een soort tobbe met ijskoud water van ongeveer 5-7 graden. Frank tilt ons om de beurt het water in. We moedigen elkaar aan en klappen voor elkaar.
En dan is het mijn beurt. Na 45 seconden in het ijskoude water denk ik dat ik flauw ga vallen. De groepsdynamiek helpt tegen de opkomende paniek en ik weet dat ik in goede handen ben. Ik geef mij over.
‘Voor de eerste keer is dit genoeg.’ hoor ik Wim’s stem. Ik word het bad uitgetild. Het koude waterbad smaakt naar meer! Waanzinnig van geluk en euforie en met de opdracht elke dag thuis de ademhalingsoefeningen te doen, gaan we huiswaarts.
Mijn eerste oefenweek is een rommeltje, ik vind de ademhalingsoefeningen zwaar. De wekelijkse bijeenkomst komt precies op tijd om mijn motivatie op te vijzelen. Ik start met koud afdouchen en al gauw douche ik alleen maar met koud water, ook als ik mijn haren was. Ik wil immers aan het einde van die vier weken wel graag afsluiten met een ijsbad!
“Het is een goddelijke ervaring.”
De vier weken zijn om. Op het moment dat ik het ijswater in word getild, hoor ik niets en niemand meer. De kou vertraagt mijn lichaam en scherpt mijn geest. Zelfs als ik reageer op het geroep, voel ik mij in trance. Ik voel elke tinteling, de miljoenen speldenprikjes op mijn huid. Het is een goddelijke ervaring.
Sindsdien douche ik alleen nog maar met koud water. Ook tijdens de vrieskou. De ademhalingsoefeningen maken me rustiger, mijn paniek- en angstaanvallen zijn onder controle en het koud douchen werkt ook verkwikkend voor mijn geest. Mijn prestaties met krachtraining nemen toe, terwijl mijn frustraties afnemen. Het helpt om de kracht uit mijzelf te halen om ‘het leven’, aan te kunnen. Zeker nu in Coronatijd.
We hopen dat er een wetenschappelijk vervolgonderzoek komt op deze pilot. Ik zal de eerste proefpersoon zijn die zich aanmeldt. Een rollend bestaan is lichter door betrokken professionals als Frank en Sonja.
Ik douche koud, maar deze mensen laten ons nooit in de kou.